<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d7196435\x26blogName\x3dbukod+sa+araw+ang+pinakamalapet+na+st...\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://shempre.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3den_US\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://shempre.blogspot.com/\x26vt\x3d3455928705109268309', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

20050813

yung mga nangyare saken last week made me realize so many things. mga bagay na di ko ine-expect na mangyayare pero nangyare. una, i realize na im so lucky to have friends na handang makinig saken. nung una kala ko wala sila interes saken. kase there was a time na walang pumapansin sa blog ko at sa mga post ko sa egroup. pero pinatunayan nila na andun sila pag kailangan ko sila. yung iba hindi man personal sa egroup o kaya sa text nagpapahayag ng pag-aalala. alien yung feeling para saken, sa buong buahy ko wala akong itinuring bestfriends. marame ako kaibigan pero mababaw na lebel lang. di ko nakita pa nakita yung sarili ko na nagoopen ng sarile sa ibang tao. yun sobrang salamat. kung pede ko lang kayung yakapin isa isa para madama nyo yung pasasalamat ko. pramis.

tas, narealize ko den na i have a wonderful family. di kame mayaman. in fact, it still pains me pag naalala ko yung xmas namen 2 years ago. nakipasko lang kame sa kapitbahay namen. at gusto nameng manliit habang nagbubukas sila ng kani-kanilang regalo, nakatingin lang kame. krisis sa bahay namen ngayun. basag ang salamin sa bahay namen. naubos ang basong inuman namen.
maraming kulang sa bahay namen. wala kaming radyo. yung monitor ng tv namen kulay green. sira yung screen ng bintana, kaya anlamok sa loob. malapit ko na itong tawaging hindi bahay. pero, masaya kame. ewan kung saan namen hinuhugot yun pero ganun. basta.

isa pa, sa lahat ng nangyare anjan pa ren ang gf ko. si roma. i love her so much. im so thankful na nasa tabi ko pa ren sha. di perpekto yung relasyon namen pero eto buhay pa. at sobrang masaya talaga ako to have someone like her. opo, inlab ako sobra. i never imagine myself ganito ka inlab. kaya pasensha na kung nakokornihan kayo saken. hehe. i love you roma. mwah

most of all, sa mga trials na ito bute na lang i have my god on my side. bagamat exposed ako sa marxist ideology, to some, godless ideo, i still believe that someone is out there na gumagabay sa akin. lalo na sa mga ganitong panahon.

sa lahat salamat. i hope i can give you an idea kung gaano ako ka-thankful sa lahat.

2 Comments:

Blogger lws said...

lahat ng pasasalamat mo ay napakikinggan ni God for sure. alam mo ang sarap na alalahanin din yung pinagdaanan din namin noon dati wala kaming pasko as in...nangangapitbahay lang din kami yung tipo bang nakakaawa ... ang bait ni Lord kasi nalampasan din namin ang hirap at matamis tamis ang buhay na tinatamasa namin sa awa Niya nakikipaglaban kami sa buhay ng patas.

well,count ur blessing and pray pray pray soon ... halos di mo na ma ekspres sa subrang joy at subrang blessings na ibabalik Niya sa 'yo.

God bless you po.

1:22 AM  
Blogger otom said...

salamat.

*hug

11:44 AM  

Post a Comment

<< Home