ilahad ang palad mo at sasabihin ko na..ikaw ang aking swerte

musings of a polio victim

maganda ang aking shoes
pero pangit ang aking paa.

a dont know if it makes sense.

in all fairness,
maganda ang aking shoes
and
i have my shoes.

compared to the billion out there
na walang paa
or should i say,
dying to have a pair of paa.

pero pangit ang aking paa.
but still,
i have my paa.

yeah, i have my paa.
and i guess
that
makes sense.

----
nauubos daw ang kamalasan. last week nang mawala
ang aking mga kagamitan.
fone. bag. isandaan.

di ko na inisep na maibabalik pa kahet isa dun..
pero guess what..?
magpapasa ako ng project..kaso nagka-virus yung diskette ko
so di ako makakapagpasa
so nagmakaawa ako sa prof..
"maam, ihahabol ko na lang po yung project ko"
sabi nya,"ok"
at eto ang masaya..
"nasa aken yung bag mo"

napangiti na lang ako.

last week kase down
na down yung morale ko..
to the point na
nakagawa ako ng tula tungkol
sa tumatakbong mga litanya sa isip
ng isang mag su suicide sa mga huling oras
nya.

etu yun..

humalik ako sa lupa bago ang amen

sa ngalan ng ama (sa noo)

walang pakialam ang mga sasakyan.
ang mga taong nasa baba
parang mga langgam.

ng anak (sa tapat ng puso)

malakas ang hangin sa parteng ito.
kasusuklay ko lang.
di ko matandaan kung kelan
ako huling naka-akyat sa
ganito kataas na bahagi ng mundo.
ng madamot na mundo.

ng espiritu santo (sa magkabilang balikat)

walang nakakakita,
walang nakatingala.
they dont give a damn.
fine.
di ko idadalanging ako'y maintindihan.